یه خانواده که از بازماندههای طوفان کاترینا هستن، بعد از گذشت ده سال از این حادثه هنوز با مشکلات زیادی تو زندگیشون دستوپنجه نرم میکنن. دوازدهمین اپیزود پادکست میم، نامزد جایزهی پولیتزر ۲۰۱۶ تو بخش بهترین نوشتهی بلند بوده و داستان فراموششدگان بلایای طبیعی رو روایت میکنه.
قطعه Internal Flight از Estas Tonne
قطعه های موزیک متن فیلم Nebraska از Mark Orton
قطعه Society از Eddie Vedder
تایلر ویلیامز 14 ساله توری در رو به خواهش مادرش، آندریا، می بنده تا نذاره مگس ها قبل از شام بیان تو خونه.
تروی ویلیامز چون به خاطر درمان های سرطانش خیلی عرق میکرد، دوست داشت خونه رو همیشه سرد نگه داره. تو این عکس تروی بااینکه خسته و بی حاله ولی سعی می کنه خودشو مشتاق نشون بده و تبلت بازی کردن دختر ده سالش رو تماشا کنه.
تو این عکس تروی بعد از تزریق درون سیاهرگی داروهای شیمی درمانیش، از درد به خودش پیچیده و همسرش آندریا دستشو گرفته و آرومش می کنه.
آندریا در حال بازی کردن با دخترش و بچه همسایه شون.
این عکس از اسموکی رو تراس خونه دوست دخترش گرفته شده. اسموکی بعد از اینکه تو یک دعوا تو نیواورلئان تیر خورد، تصمیم گرفت بیاد آبورن و یه زندگی جدید رو شروع کنه.
"بازمانده های طوفان کاترینا از بودن در آبورن خوشحالند." تیتر صفحه اول روزنامه محلی آبورن که عکس خانواده ویلیامز رو چاپ کرده.
تیرا ویلیامز و برادرش تروی کوچیکه، دارن جلوی آشپزخونه از سر و کول هم بالا میرن.
ده سال پیش که خانواده ویلیامز تو نیواورلئان زندگی می کردن، درس تیرا تو مدرسه خوب نبود؛ ولی امروز تونسته بورس تحصیلی بگیره و بره دانشگاه. به نظر تیرا واسه پدر و مادرش بهتر اینه که تو آبورن نمونن و برن یه جای دیگه زندگی کنن.
آندریا ویلیامز و دو تا دختر پنج و ده سالش بعد از خرید بستنی از یه فروشگاه
تاجای ده ساله که از ساعت ها بازی با موبایل خسته شده، پا شده و داره تو فضای کوچیک بین هال و بالکن تمرین رقص باله می کنه.